Cada vez que nace un deus, Ecoine, o cabalo branco, aparece desde as profundidades da noite -é lúa chea- e salta de monte en monte por todas as cimas da Terra.
Ecoine nunca pisa os camiños feitos polos homes, senon que atopa vieiros entre as nubes do alto. Son camiños que só ve el, camiños antigos da Primeira Idade. Leva os ollos sempre prendidos de furia, está desbocado, coma se o perseguisen os lobos, pero é el, pola contra, quen fai fuxir ás bestas salvaxes.
Cada vez que salta de cumio en cumio, a Terra enteira treme, e os seus pezuños estralan cun lóstrego fulgurante contra os penedos e se xunta co firmamento, e os ventos víranse tolos. Ao pousaren na pedra, as patas de Ecoine deixan a súa pegada gravada no granito por séculos.
Cada unha das pegadas do cabalo branco polos nosos montes vai marcando os pasos do nacemento dun deus.

eCOINE